Seri Katiller

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]


Kurban: 33

John
Wayne Gacy’i tanıyan çok az insan ondan şüphelenmiş olmalı, Des
Plaines`deki
ticaret odasında saygı değer bir üye, komşularının çocuk
partilerinde
palyaçoluk
yapan bir şahıs, yaşadığı şehirde Demokrat
Partinin
seçim bölgesindeki bir danışman ve akit işiyle uğraşan bir
kişinin
Amerika tarihindeki en verimli seri katillerden biri olacağını
kim
bilebilirdiki.

Ayrıca çocukluğunun hiçbir bölümünde bir
canavarın
oluşuyor olduğuna dair herhangi belirti yoktu. Ortanca çocuk
olan
Gacy, 1942 yılında Chicago`da bir işci sınıfına ait bir ailede
dünyaya
geldi. İki kız kardeşi vardı, biri ondan 2 yaş büyük, diğeri ise
2
yaş küçüktü. Terry Sullivan ve Peter Maiken`in kitabı “Katil Palyaço”
ya göre; Gacy babasıyla yaşadığı çalkantılı ilişki dışında normal bir
çocukluk
gecirmişti. Yazarlar babayı tatsız, çocuğunu fiziksel ve sözlü
olarak
taciz eden ve aşırı derecede alkole eğimli olarak tarif ediyor.
Yazarlar
Gacy`i babasını çok seven ve ümitsizce onun onayını ve ilgisini

isteyen ancak bunu başarmayan biri olarak tanımlıyorlar.

Clifford
L. Lindecker`in kitabıi “Erkek Çocukları Öldüren Adam”a göre, Gacy 11
yaşındayken
oyun bahçesinde kafasına salıncak çarpar. 16 yaşına kadar
doktor
beyninde bir kan pıhtısı teşhisi koyana ve durumu ilaçla tedavi
edene
kadar kısa süren şuur kayıpları yaşar. Gacy lisedeki son senesinde
4
okul değiştirdi ve mezun olamadı. Gacy okuldan atıldı ve Chicago`yu
Las
Vegas için terk etti. Oradayken Palm morgunda odacı olarak yarım
günlük
bir işte çalıştı. Vegas`da mutsuzdu ve bir kaç ay sonra
Chicago`ya
geri döndü.
1960ların başında Gacy, Ticaret Üniversitesine

kaydoldu ve satıcılık üzerine yeteneğini geliştirdi. Doğuştan yetenekli
bir satıcı olarak her durumda konuşmayı yönlendirebiliyordu.
Mezuniyetinden
sonra, Chicago`da Nunn Bush Shoe Ltd.`de yönetim
kurulunda stajyer
olarak işe başladı. İşinde tırmandı ve haftalar içinde
Springfield`a
firmanın erkek giyim mağazasını yönetmek için transfer
edildi ve
burada 1 seneye yakın çalıştı.

1964`de, işçisi Marilyn
Myer`le
evlendi. Düğünden kısa bir süre sonra, yeni evliler kadının
doğum
yeri olan Waterloo, Iowa’ya yerleştiler. Bu yerleşmenin nedeni ise

Marilyn`in babasının Gacy`ye ailenin sahibi olduğu tavuk restoranında
bir
mevki önermesiydi. Bir yıl sonra, Gacy`nin babası Chicago`da öldü.
1966`da,
kayinpederinin isteğiyle Gacy ailenin tavuk restoranının
yönetimini
eline aldı. Gacy toplumca tanınan ve sevilen bir üye durumuna

geldi.

Ama Gacy cephesinde herşey yolunda gitmiyordu. Geleceğin
seri
katili 1968 yılında ilk defa yakalanacaktı. Suçlanma nedeni “bir
erkek
çalışanı homoseksuel ilişkiye zorlama girişimi”. Bu suç, herkes
tarafından
sevilen ve örnek birisi olarak gösterilen, iki çocuk sahibi
Gacy’i
tanıyan birçok kişiyi şok etti, özellikle 4 yıllık karısını. Gacy

anal yoldan cinsel ilişki suçundan suçlu bulundu ve Anamosa daki Iowa
eyaleti
erkek ıslahevinde 10 yıla mahkum oldu. Karısı kararın ardından
boşanma
davası açtı. Kızgın bir şekilde, Gacy karısına bundan sonra iki
çocuğunu
da görmek istemediğini ve bundan böyle karısı ve iki çocuğunu
ölmüş
addettiğini söyledi.

18 ay yattıktan sonra, Gacy 18 Ekim
1971`de
şartlı tahliye edildi ve Chicago`ya döndü. Gacy şubatın 12`sinde

(hapisten çıkışından 8 ay sonra) tecavüz girişiminde bulunma ve
başkalarının
huzurunu kaçıran davranışları yüzünden Chicago polisi
tarafından
tutuklandı. Gay bir genç Gacy`nin kendisini Chicagoda ki
Greyhound
istasyonundan aldığını ve Gacy`nin evine gittiklerini ve onu
sekse
zorladığını şikayet etti. Ancak, suçlamalar çocuğun dinlenmesi
için
mahkemeye gelmemesi nedeniyle düştü.

Chicago`ya tekrar
döndükten
kısa bir süre sonra, inşaat mukavelesi yapan kişi olarak
çalıştı. 3
yıl sonra, 1975`de kendi inşaat firması olan PDM Şirketini
açtı. O
temmuz ortak arkadaş çevresi sayesinde tanıştığı, yeni boşanmış
bir
kadınla tekrar evlendi ve annesinin finansal yardımıyla, Des
Plaines`de
orta sınıfı Chicago varoşunda bir eve taşındı. Gacy`nin
ticaret
yeteneği vardı. Des Plaines gazetesine göre, O yerel tüccarlar
arasında
zeki bir iş adamı olarak biliniyordu. Gacy genellikle ticari
rakiplerinin
önerdiği fiyattan daha düşük fiyat vererek anlaşmalar elde
etti.
Birçok genç çocuk kiralayarak masrafları kesebiliyordu. (Daha
sonra
bu çocuklardan en az 5′i onun kurbani oldu.) İşi gittikçe büyümeye

başladı.

Gacy boş zamanının bir kısmını arkadaşları ve komşuları
için eğlenceli sokak partilerine ev sahipliği yaparak geçiridi. Bu
partilerde
çoğu zaman palyaço kostümü giyer ve bu kostümle yerel
hastanelerdeki
çocukları eğlendirirdi. Ayrıca yerel Demokrat parti
organizasyonlarına
katıldı. Hatta bir keresinde Demokratik Parti bölge
sorumlusu
olarak First Lady Rosalyn Carter`la fotoğraf bile çektirdi.

Mart
1976`da Gacy`nin ikinci eşi ondan boşandı. Harlan Mendenhall`ın kitabı,
“Gacy`nin evinin yıkılışı”na göre karısı kocasının tahmin edilemeyen
dengesiz
halleri, tavırları ve homoseksüel magazinlere olan takıntısı
nedeniyle
bu evlilikle başa çıkamayacağını hissetti. Neyseki çiftin
çocukları
yoktu.

12 Aralık 1978`de polis tekrar dikkatini John
Wayne
Gacy üzerine yoğunlaştırdı. Des Plaines`de bulunan Nisson
Eczanesinde
çalışan genç Robert Piest kaybolmuştu. Kaybolmasından önce
gençle
görülen son kişi Gacy idi. Dedektifler Gacy’nin geçmişini
araştırdıklarında,
başka bir gence anal yoldan cinsel ilişki suçundan
hapiste
yattığını öğrenmeleri süpriz oldu. Bu suçlayıcı bilgiyle
birlikte,
dedektifler Gacy`nin evini araştırma yetkisini elde ettiler.

Ev
araştırılırken, dedektifler evin altında sürünülerek girilebilen bir
yer
buldular. Eskimiş, küflü bir koku hemen farkedildi. Kokunun nedeni
çürük
lağım borularına bağlandı ve göz ardı edildi. Dikkate değer
herhangi
bir suçlayıcı delil bulamadan dedektifler merkeze dönüp
bulabildikleri
delilleri incelemeye başladılar.

Gacy`nin evinden
toplanmış
parçaların tekrar gözden geçirilmesi sırasında, dedektifler
bilmeden
birkaç kritik delil topladıklarını fark ettiler. Gacy’nin
evinde
bulunan yüzüklerden birinin 1 sene önce kaybolan bir gence ait
olduğu
öğrenildi. Ayrıca eczanede çalışan Robert Piest`in kaybolduğu
gün,
Gacy’e kendisine ait olan bir film tab fişini verdiği ve bu fişin
Gacy`nin
evinde bulunduğu görüldü. Bu yeni bilgilerle, dedektifler bu
davanın
büyüklüğünü anladılar. Yeni bilgilerin keşfinden sonra,
dedektiflerin
yeni bir arama izni çıkarmaları çok uzun sürmedi.

22
Aralık
1978`de Gacy karanlık sırlarının aydınlanacağını fark ettiği
zaman,
polise gitti ve itirafta bulundu. Gacy dedektiflere: “Dört John
var.”
dedi. Bu dört farklı kişi Gacy’nin kendi kafasında yarattığı
Müteahhit
John, Palyaço John ve Politikacı John’du. Dördüncü kişi ise
Jack
Hanley’di. Katil olan Jack’ti ve bütün kötü şeyleri o yapmıştı.

“Katil
Palyaço” da anlatıldığına göre, Gacy dedektiflere ilk cinayetini Ocak
1972`de
gerçekleştirdiği bilgisini verdi ve ikincisi 2 yıl sonra Ocak
1974`deydi.
Daha sonra anlattıklarına göre kurbanlarını kelepçelenmeleri

konusunda ayartıyordu. Gacy ilk önce kurbanına bir kaç numara göstermek
istediğini söylüyor ve kurbanlarına palyaçoluk yaparken kullandığı
hileli
kelepçeler olduğunu söylediği gerçek kelepçeler takıyor ve bundan

kurtulmanın özel bir yolu olduğunu söylüyor ve gençlerin kelepçeden
kendilerini
kurtarmalarını istiyordu. Gençler güvenli bir şekilde
kelepçelendikten
sonra boğazlarına ip geçirerek veya tahta parçasını
gırtlaklarına
bastırarak tecavüz ediyor ve öldürüyordu. Gacy bazı
zamanlar
cesetleri evin altına gömmeden önce ölü bedenleri yatağının
altında
yada tavan arasında bir kaç saat tuttuğunu da itiraf etmişti.

Gacy
iki düzineden fazla insan öldürdüğünü kabul etmişti, polis tarafından
yöneltilen
tüm soruları cevaplayamamasına rağmen, genel olarak şöyle
demişti.
“Bunu Jack`e sormanız gerek.” Ayrıca polise evinin altındaki ve

garajındaki 28 mezarın detaylı bir haritasını çizmişti. İlerleyen
süreçte
diğer 5 kurbanını da Des Plaines nehrine attığını itiraf
etmişti.

1
saatten kısa bir sürede evin altındaki ilk ceset
bulunmuştu. Günler
ve haftalar geçtikce ceset miktarı artmıştı. Tabiki
medyanın bu
olaya ayırdığı zamanda. Des Plaines`de bulunan Gacy`nin
mütevazi
evindeki korkunç kazı yerleri ulusal haberlerde geceden geceye
yerini
aldı. Öyleki evin kendisi hem amerikalı hemde yurt dışındaki
izleyicilere
Beyaz Saray kadar tanıdık gelir oldu. Kazının detayları
büyüleyiciydi.
Bazı kurbanlar birbirlerine o kadar yakın gömülmüşlerdiki
polis
onların muhtemelen aynı zamanda öldürüldüğüne veya gömüldüğüne
inandı.
Ocağın sonuna kadar 27 ceset çıkarıldı. Araştırma kış soğuğu ve
donmuş
yer yüzünden umulandan uzun sürdü. Bu zaman içerisinde Des
Plaines
nehrinde bulunan 4 cesette Gacy`nin evinde bulunan sürücü
belgeleri
ve diğer kişisel eşyaları nedeniyle Gacy`ye bağlandı.

32

kurbanın kimlikleri su yüzüne çıkarken, dedektifler bütün kurbanların
genç
erkekler olduğunu keşfetti. Çoğunluk Chicago sokaklarında müşteri
arayan
erkek fahişelerdi, bazıları belirgin hiç bir sebep olmadan yok
olan
gençlerdi ve en az 5 tanesi PDM müteahhitlik`te belli sürelerde
çalışan
işçilerdi. Şaşırtıcı şekilde, kazılarda ve nehirde Robert
Piest`in
cesedine rastlanamadı.

Ceset arama işleminin sonuna
gelindiğinde,
kurtulan Robert Donnelly ve Jeff Rignall dedektiflere
açıklamada
bulundular. İki gençte yaşadıkları için kendilerini çok
şanslı
hissediyorlardı. Hikayelerinin detayları aynıydı ancak Gacy`le
karşılaşmaları
farklı günlere denk geliyordu. İkiside 1977 Aralık ayında
silah
zoruyla kaçırıldıklarını, kloroformla uyutulduklarını, işkence
gördüklerini
ve tecavüze uğradıklarını anlattılar. Sadece Gacy
tarafından
bilinen nedenlerden dolayı, iki gencinde hayatı bağışlandı.
Korkumu,
utançmı bilinmez ama herhangi bir genç olay olduktan sonra
resmi
makamlara bir müracaatta bulunmamıştı.

JAVED
IQBAL

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Kurban: 100

Javed
Iqbal’ı, Pakistan mahkemesi 16 Mart 2000′de öldürdügü çocukların
ailelerinin
önünde asılarak idam edilmesine karar verdi. Sonra da “aynı
çocuklara
yaptığı gibi 100 parçaya bölünüp asite atılacak” dedi hakim
Baksh
Ranja. Aralarında 13 yaşında ve sadece isminin Sabır olduğu
öğrenilen
bir çocuğun bulunduğu 3 suç ortağı da suçlu bulundu. Sabır 42
yıl
hapise ve diğer suç ortakları da idama mahkum edildi.

Iqbal,
42,
bütün suçlarını bir önceki yıl bir mektupla polise itiraf etti.
Çocukları
boğduğunu, vücutlarını parçalara ayırıp, asit dolu bir varile
koyduğunu
yazmıştı. Sonradan itirafından çaymıştı ama polis tutuklamadan

sonra evinde yaptığı aramada çocuk parçaları dolu 2 varil buldu. Aynı
zamanda
öldürdügünü iddia ettiği 100 çocuğun resimlerini de buldular.
Çocukara
ait kıyafetler de evden çıktı. Daha önce 1980′lerin ortasında
bir
çetenin yaptığı düsünülen ama faili bulunamayan ve onlarca insanın
öldürüldügü
olaydan sonra en kötü olay buydu.

Kayıp çocukların
ailelerinden
resimlere ve kıyafetlere bakarak çocuklarını teşhis
etmeleri
istendi. Çocukların çoğu teşhis edildi ama cesetler bulunamadı.

Iqbal’in aranması Pakistan’daki en büyük insan aviydi. Korktuğu için
direk
polise gitmeyi reddetti ve büyük gazetelerin birini bürosuna
giderek
teslim oldu. Duruşmalar sırasında kendinin yapmadığını sadece
tanık
olduğunu söyledi. Yazdığı mektubun sadece çocuklarını ihmal eden
aileleri
suçladığından, bir mesaj olsun diye yazdığını söyledi. Iqbal
mektubunda
öldürdügü çocukların çoğunun dilenci olduğunu ve önün daha
önce
oğlancılıktan suçlanarak hapise düstügünde kötü bir şekilde işkence

edilmesine missilleme olarak yaptığını söylemişti. Suçsuz yere
yaklandığını
ve hapiste feci şekilde dövüldügünü söylemişti. Bir yandan
da
çocukların kötü durumuna son vermek için yaptığı da söyleniyor. 6
aylık
vahşet döneminde öldürdügü kişilerin bir listesini tutmuştu,
isimlerini,
yaşlarını ve ölüm tarihlerini yazmıştı. Ayakkabılarını ve
kıyafetlerini
de saklamıştı. Her cesedin nasıl yok edildiğinin de tam
olarak
kayıtları tutulmuştu. “Harcamalarını hesaplayınca, asit dahil her

çocuğun masrafı 120 rupees ($2,40) tutuyordu.” diye yazmıştı.

İdam
kararından bir hafta sonra müftülük cesedin 100 parçaya bölünüp asite
atılmasının
islami şartlara göre uygun olmadığını ve naaşa saygısızlık
olacağını
söyledi. 25 Ekim 2001′de Iqbal ve Sabır hücrelerinde açıkça
zehirlenerek
öldürülmüş olarak bulundular. Bu ölüm müftülügün onların
idama
kararına karşı kendilerini savunma hakkı olarak vermesinden tam 4
gün
sonra gerçekleşti. Iqbal polisin onu öldürmesinden korktuğunu
defalarca
söylemişti ve avukatı da aynı şüphelerini dile getirdi.
Hapishane
görevlileri de buna karşı daha önce Iqbal’in iki kere intihar
teşebbüsünde
bulunduğunu söyleyerek kendini savundu, herhangi bir
soruşturma da
açılmadı.

GILLES DE RAIS

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]

Kurban: +140

Gilles
de Rais,1404 yılında İngiltere’de ki Machecoul şatosunda doğdu. Ailesi,
köklü ve soylu bir aileydi.9 yaşında babasını kaybeden Gilles, dedesi
Jean
de Crao’nun yanına gönderildi. Gilles kadınlardan uzak sırf
erkeklerin
yaşadığı bir ortamda büyütüldü. Genç yaşta kuzeni Roger de
Brigueville
ile eşcinsel bir ilişkiye girdi.

Sonraki yaşamına
egemen
olacak sapkınlık ve sadizm yavaş yavaş ortaya çıkmaya
başlamıştı.16
yaşında İngiltere’nin en zengin mirasçısı olan kuzeni
Catherine de
Thouars ile evlendi. Fransa kralının oğlu İngiltere kralı
5.Henry’e
savaş açmıştı. Büyükbabasının isteği üzerine 1426’da Rais yedi

arkadaşıyla prensin ordusuna katıldı. İki yıl savaşın en şiddetli
safhalarında
savaşan Gilles yiğit bir asker ve yetenekli bir komutan
olarak
çevresine nam saldı.Savaş Raisin sadist yanını da gün ışığına
çıkarttı.
Cesetleri görmek ve kan kokusunu içine çekmek onu mutlu
ediyordu.
1432’de büyükbabası ölmüş ve mirasını ona bırakmıştı. Gilles
mal
varlığının başına geçmek için doğduğu kente geri dönmüştü. Savaştan
yorulmuş,
zayıf kralından sıkılmıştı.28 yaşında hayattan soğuyan Gilles,

çözümü zevki sefaya dalmakta bulmuştu. Gilles sonu gelmeyen eğlenceler
ve
ters ilişkilerin yaşandığı âlemler düzenliyordu. Şatoları onun doğal
olmayan
isteklerini karşılayan gençlerle dolup taşıyordu. Aşırı
harcamalar
yüzünden Baron mali sıkıntının içine düştü. Aşırılıklarına
devam
edebilmek için şatolarını ipotek yaptırdı, topraklarının
bazılarını
sattı.

Çaresizlik içinde kalan Gilles, kara büyüye
geri
döndü. Ajanları tüm Avrupa da taşı altına çeviren sözde Filazof
taşını
bulmaya yardımcı olabilecek büyücüleri aradılar. Sonunda 1435
yılında
ölülerin vasıtasıyla ruhlarla temas eden büyücü Prelati ve üç
asistanı
Gilles’in şatosuna geldi. Büyücü şeytanı dünyaya çağıracağına
ve
Filazof taşının sırrını ondan öğreneceğine dair teminat verdi.
Geceler
boyunca Prelati bildiği tüm yolları simgeleri ve duaları denedi.

Ama hiçbir işe yaramadı. Yenilgiyi sindiremeyen Gilles kendini
kütüphanesine
kilitledi. Günlerce hiç ara vermeden büyü ile ilgili
kitapları
inceledi. Sonunda harap düşmüş beyni bir karar verdi. Şeytana
onun
kayıtsız şartsız kölesi olabileceğini ispat etmeliydi ve bunu
yapmanın
tek bir yolu vardı, insan kurban etmek.

5 yıl boyunca
batı
Fransa da tanımlamayan bir terör kol gezdi. Dışarıda görülmeyen,
duyulmayan
doğaüstü bir tehlike vardı. Geçtiği yerde çocuklar
kayboluyordu.
Bazen küçük bir kızın kaybolduğu duyuluyordu. Ama
genellikle
kaybolanlar küçük oğlanlardı. Küçük çobanlar, koruda oynayan
oğlanlar,
evde tek başına bırakılmış çocuklar kayıplara karışıyordu. Hiç

kimse onlara ne olduğunu bilmiyordu. Ne şeytan Gilles’in çağrılarına
cevap
verdi. Nede Gilles taşı altına çevirmenin sırrını bulabildi. Buna
rağmen
gençler ortadan kaybolmaya devam etti.

Gilles bir türlü
doymak
bilmiyordu. Sadistçe işkenceler etmek ve küçük çocukların acı
çeke
çeke ölmesini seyretmekten başka hiçbir şey onu cinsel tatmine ve
mutluluğa
ulaştırmıyordu. Yavaş yavaş ölmesini istediği kurbanın
ensesini
keserdi. Bu onu daha da heyecanlandırırdı. Kan kaybından ölmek
üzere
olan çocukla o ölene kadar ilişkiye girerdi. Kendini tatmin
ettikten
sonra çocuğun boğazını kesip kafasını gövdesinden ayırırdı.
İşkence
edip öldürdüğü çocukların kafasını dizip güzellik yarışması
düzenlerdi.

Çocuğu
kaybolmuş ailelerin şikâyetleri Gilles de
raisin şeytani ününün
uzak diyarlarda dahi duyulmasına neden olmuştu,
ama şikâyetlere
rağmen bir soruşturma başlatmamışlardı. Baron de Rais
birkaç köylü
çocuğun kaçırılması ile rahatsız edilemeyecek kadar güçlü
biriydi,
buna rağmen birçok soylu Raisin servetine göz dikmişti.

Dük

Jean Gilles’in ipotek ettirdiği birkaç şatoyu satın aldı.1438’de Dük
Jean
Chantoce şatosunu aldı. Bu toplu cinayetler işleyen katili endişeye
düşürdü. Yoğun bir çaba sonucunda, Rais Dük Jean şatoya varmadan tüm
delilleri
ortadan kaldırmayı başardı. Zindanlara sinmiş çürümüş ceset
kokusundan
korunmak için maske takan uşakları,140 tan fazla cesedi
sandıklara
yükleyip Loire nehrinden Machecoul şatosuna taşıdılar. Şatoda
tüm
sandıklar dev bir ateşle yakıldı.1440’da İngiltere’nin mali işler
sorumlusu
Geoffaoi de Feron, Gilles’in ipotek ettirdiği St Etienne Le
Malemort
şatosunu satın aldı ve kardeşi Jean’ı mülkiyeti devralmak için
şatoya
gönderdi. Gilles şatoyu vermeyi reddetti. Çıkan tartışma
sonucunda
Gilles, Jean le Ferronu yakalatıp hapsettirdi. Jean bir papaz
olmasaydı,
olay bu kadar büyümezdi. Papazı hapsetmekle kutsal değerlere
saygısızlık
edip kiliseye karşı gelmişti.

St.Etienne
Le Malemort Şatosu

Gilles’i tutuklamak için gelen
okçular.
Şatoyu araştırıp ocaktaki insan kemiklerini yatak odasındaki
kanlı
çocuk elbiselerini buldu. Gilles 47 farklı suçtan tutuklandı.
Gilles
iki farklı mahkemeye çıkarıldı.110 şahit dinlendi. Artık
mahkemenin
elinde Gilles’i hapse atmaya yetecek kadar kanıt vardı. Ama
Gilles
her şeyi reddetmeye devam ediyordu. Bunun üzerine mahkeme onu
işkence
ile konuşturmaya karar verdi. İşkence odasına alınan Gilles
işkence
aletlerini; ustura kayışı, beden gerici, parmak sıkıcı ve ezme
makinesini
görünce dizlerinin üzerine çöküp yalvarmaya başladı.’Kutsal
İsa
adına. Bana düşünmem için biraz zaman verin.’İki saatlik bir sürenin
sonunda Gilles her şeyi itiraf etti.

27 Ekim 1440′da Nantesda
Gilles
de Rais ve iki yardımcısı büyük bir kalabalığın önünde asıldı.